Het Monserrat (Catalaans: Montserrat) gebied vindt zijn oorsprong in de stichting van Buenos Aires zelf, toen in 1580 de Spaanse Adelantado Juan de Garay van boord ging aan de oevers van het gebied. Het fort Juan Baltazar van Oostenrijk, het eerste van de marginale nederzetting, werd gebouwd in 1594 en in 1608 kregen nieuw aangekomen jezuïeten een terrein van 2 hectare in de buurt. De jezuïeten begonnen in 1686 aan de bouw van de Iglesia San Ignacio de Loyola. De kerk, ingewijd in 1734, is de oudste nog bestaande kerk in Buenos Aires. Het bezat een van de beste scholen en bibliotheek van die tijd en bood daar het enige echte klassieke onderwijs van het koloniale Buenos Aires. Het werd in de volksmond bekend als het 'verlichte blok' (Manzana de las Luces). De groeiende bevolking van de kleine stad leidde tot de introductie van een aantal andere religieuze ordes in dit gebied, met name de Catalaanse Broederschap van de Maagd van Montserrat, wiens kapel in 1769 de naamgever van de buurt werd. De Avenida de Mayo loopt door de wijk Monserrat en verbindt Plaza de Mayo met de Plaza de los Dos Congresos. De wijk beschikt over enkele van de belangrijkste openbare gebouwen in Buenos Aires, waaronder het oude stadhuis (Cabildo), Casa Rosada , het Colegio Nacional de Buenos Aires en het Libertador-gebouw (Ministerie van Defensie). Het Plaza de Mayo draagt zijn naam ter ere van de stichters van de Argentijnse republiek, die hier in 1810 de onafhankelijkheid van het land verklaarden.

CASA ROSADA

Alhoewel het Casa Rosada er uitziet als een uniforme constructie, Is het eigenlijk een resultaat van een samenvoeging van vele bestaande gebouwen die in de loop der jaren op de plaats zijn gebouwd. Aan het einde van de 15de eeuw werd het Plaza de Mayo uitgeroepen tot de oprichtingsplaats van de stad en werd er een fort gevestigd op de plaats waar nu het Casa Rosada staat. Halverwege de 19de eeuw ontwierp een Britse architect het douanekantoor aan de achterkant van het fort en aan het einde van de 19de eeuw werd het postkantoor gebouwd op een deel waar de oude muren van het fort hadden gestaan. Deze gebouwen werden uiteindelijk aan het einde van de 19de eeuw geconsolideerd in het Casa Rosada. Hoewel er nu een grote strook land is tussen de Casa Rosada en de Rio de la Plata, oorspronkelijk stond de achterkant van het gebouw aan de waterkant. De wijk Puerto Madero biedt nu een buffer tussen de stad en de rivier. De ligging aan de rivier was de reden waarom deze plaats werd gekozen voor het oorspronkelijke douanekantoor, omdat alle goederen die de stad binnenkwamen in dit gebouw werden verwerkt.

De Casa Rosada wordt officieel het onderkomen van de president van Argentinië genoemd, wat anders is dan de officiële residentie van de president, dat is de Quinta de Olivos in de woonwijk Olivos in het noorden van Buenos Aires, net buiten de hoofdstad. Slechts één president heeft in de Casa Rosada gewoond en dat was Roque Sáenz Peña tussen 1910 en 1914.

Zoals bij elke historische site is de Casa Rosada vol van legendes en overleveringen en een van de beroemdste verhalen gaat over de iconische kleur van het paleis. Eén verhaal vertelt dat de gevel was geschilderd met koeienbloed in plaats van verf, zodat het bestand zou zijn tegen de luchtvochtigheid van Buenos Aires. Maar het is waarschijnlijker dat het huis roze is geverfd om te proberen de politieke spanningen in die tijd te verminderen. De kleuren van de tegengestelde politieke partijen werden gecombineerd om roze te maken: de Federalen gebruikten rood, terwijl de Unitariërs wit gebruikten.

Eva en Juan Peron hebben misschien het meeste gebruik gemaakt van het beroemde balkon van het Casa Rosada, dat uitkijkt op het belangrijkste plein van de stad, de Plaza de Mayo. Ze spraken de massa toe in de jaren 40 en 50 en dit werd vereeuwigd door Madonna in de film Evita.

PIRÁMIDE DE MAYO
De Pirámide de Mayo is gelegen in het centrum van de Plaza de Mayo en is het oudste Nationale monument van de stad Buenos Aires. Het werd opgericht in 1811 door de Primera junta om de eerste verjaardag van de mei-revolutie te vieren. Het werd gerenoveerd in 1856, onder leiding van Prilidiano Pueyrredón. In 1912, na vele wijzigingen te hebben ondergaan, werd het 60 meter naar het oosten verplaatst, met het idee dat een veel groter monument uiteindelijk zou worden opgebouwd. Het monument wordt bekroond door een allegorie van Liberty en is het werk van de Franse beeldhouwer Joseph Dubourdieu. Van de grond tot de top is het monument ongeveer 19 meter hoog.

Pyrámide de Mayo

PALACIO BAROLO

De Divine Comedy (Godelijke Komedie) van Dante Alighieri heeft duizenden creatieve mensen over de hele wereld geïnspireerd zoals musici, schilders, architecten, schrijvers en dansers, Wat de literaire wetenschappers 'het grootste gedicht ter wereld' hebben genoemd, blijft zijn invloed uitoefenen. De Italiaanse architect Mario Palanti was zo'n man geïnspireerd door Dante; op aandringen van textielzakenman Luis Barolo ontwierp hij een van de beroemdste gebouwen van Buenos Aires: het Palacio Barolo. De bedoeling was dat het een mausoleum zou worden voor de as van Dante, aangezien men in die tijd de ondergang van Europa vreesde.

De bouw van het Palacio Barolo heeft ongeveer vier jaar in beslag genomen. Alle materialen die nodig waren om het gebouw te bouwen, werden geïmporteerd vanuit Italië met uitzondering van de smeedijzeren, in Zwitserland gemaakte liften. Het Palacio Barolo werd voltooid in 1923 en was het hoogste gebouw in Zuid-Amerika tot 1935, toen het Kavanagh-gebouw het hoogste gebouw werd.

Palacio Salvo, het tweelinggebouw van Palacio Barolo, werd gebouwd aan de overkant van de rivier in Montevideo. Ook ontworpen door Mario Palanti, hij hoopte dat de lichten van de beide paleizen elkaar zouden kruisen boven de rivier, maar helaas die prestatie was onmogelijk.

Het gebouw is 100 meter hoog, verwijzend naar de 100 canto's van de Goddelijke Komedie en telt 22 verdiepingen. De kelder en de begane grond van het Palacio Barolo vertegenwoordigen de hel; slangen, draken en condors versieren de muren. Bronzen cirkels op de vloer vertegenwoordigen het eeuwige vuur dat Dante uitvoerig beschrijft in zijn Inferno. De volgende 14 verdiepingen vertegenwoordigen het vagevuur. De laatste verdiepingen vertegenwoordigen het paradijs en eindigen in het "Oog van God" of de vuurtoren.

Het gebouw werd in 1997 een Nationaal monument en is nog steeds in gebruik als kantoorruimte voor diverse bedrijven en kan alleen met een gids bezocht worden. Het is een van de weinige gebouwen met een prachtig zicht over de stad. Er worden diverse rondleidingen gegeven ook in het Engels. Voor tijden en prijzen kunt u de website bezoeken.

Av. de Mayo 1370  (Monserrat)

PALACIO BAROLO

PALACIO BAROLO TOURS

Palacio Barolo

MONUMENTO A JULIO ARGENTINO ROCA

Monumento a Julio Argentino Roca is een werk dat bestaat uit drie bronzen sculpturen op een basis van rood gepolijst graniet. Opgericht in 1941 en een eerbetoon aan de luitenant-generaal Julio Argentino Roca (1843-1914), de politieke, militaire staatsman en architect van de Conquest of the Desert. Julio Argentino Roca is niet onomstreden en wordt verantwoordelijk gehouden voor de genocide op de Indianen in 1879. Hij was twee keer president van Argentinië van 1880-1886 en 1898-1904. Het ensemble van Julio A. Roca op het paard en de twee allegorieën op de basis zijn gemaakt door de Uruguayaanse beeldhouwer en schilder José Luis Zorrilla de San Martín (1891-1975) en de basis door de beeldhouwer Alejandro Bustillo. Het is gelegen op het Plaza Ricardo Tanturi, op de kruising van de Avenida Presidente Julio Argentino Roca (ook bekend als "Diagonal Sur") met de straten Perú en Adolfo Alsina.

Plaza Ricardo Tanturi (Monserrat)

Monumento a Julio Argentino Roca

MONUMENTO DE LOS DOS CONGRESOS

Het Monumento de los dos Congresos op de Plaza del Congreso is gemaakt van steen uit de Franse plaats Nancy. Het monument is ontworpen door de Belgische architect Eugène D'Huicque (1877-1955) en de bronzen beelden zijn het werk van de Belgische kunstenaar Jules Lagae (1862-1931). Het werd gemaakt in Brussel en was voltooid in 1909. Het monument werd op 9 juli 1914 ingehuldigd in Buenos Aires. Het monument viert het honderdjarig bestaan ​​van de onafhankelijkheidsverklaring van 1816. Het hoofdbeeld symboliseert de Republiek en is gemaakt van donker brons. Twee vrouwelijke figuren roepen de vergadering van 1813 en het Tucumán-congres van 1816 op, toen de nationale onafhankelijkheid werd uitgeroepen. De fontein die zich uitstrekt naar het oosten vertegenwoordigt de Río de la Plata en twee allegorische figuren symboliseren de rivieren Uruguay en Paraná. Er zijn ook afbeeldingen van de nationale fauna zoals paarden en condors. Sinds de jaren 80 viel het monument ten prooi aan vandalisme en graffiti, om dit te voorkomen werd er een decoratief hek met poorten rondom het monument gebouwd in 1999. De poorten werden weer geopend in 2002, dit resulteerde in hernieuwd vandalisme en een nieuw hek werd in 2006 geïnstalleerd tijdens renovaties van het monument en de fontein.

EL PENSADOR

Op het Plaza Mariano Moreno staat het beroemde standbeeld  "De Denker" van de Franse kunstenaar Augusti Rodin. De Denker werd gemaakt in 1880 als onderdeel van de beeldengroep "The Gates of Hell", gebaseerd op de goddelijke komedie van de Italiaanse dichter Dante Alighieri. In 1904 maakte de kunstenaar een uitbreiding van het werk en maakte acht denkers van de zelfde vorm met zijn handtekening. De toenmalige directeur van het Nationaal Museum voor Schone Kunsten, Eduardo Schiaffino,  was overeengekomen met Rodin zelf tot de aankoop van één van die exemplaren. De Denker kwam aan in Buenos Aires in 1907 en werd ingehuldigd op het Plaza Mariano Moreno in 1910. Het standbeeld is in 2018 voor onderhoud en reiniging weggehaald en daarna weer teruggeplaatst op een nieuwe sokkel, die 1 meter hoger is dan de vorige.

KILOMETRO CERO

Kilometro Cero is een monoliet die het beginpunt van het Argentijnse wegennet symboliseert en staat op het  Plaza Mariano Moreno. Het werk is gemaakt door de broers Máximo en José Fioravanti en werd ingehuldigd op 5 oktober 1935 in aanwezigheid van de toenmalige president Agustín P. Justo. De eerste locatie was op de hoek van Plaza Lorea,  waar Avenida de Mayo splitst met Rivadavia. Bij het decreet van 18 mei 1944 werd het verplaatst naar de huidige plek, ten westen van het Plaza Mariano Moreno (Viceroy Cevallos tussen Rivadavia en Hipólito Yrigoyen). Aan de noordkant van de monoliet is een beeld van onze lieve vrouw van Luján, aan de zuidkant een kaart in reliëf van Argentinië, aan de westkant een aantal plaquettes ter ere van José San Martín en aan de oostkant een plaquette met de datum van het decreet. De gewoonte van het oprichten van kleine monumenten om op een artistieke manier het begin van bepaalde nationale routes aan te geven heeft zijn historische oorsprong ten tijde van de Romeinse keizer Caesar Augustus, Deze gaf de opdracht om een kleine kolom, Miliarium Aureum, op te richten om het punt aan te geven van het begin van de wegen van het Romeinse Rijk.

MONUMENTO MARIANO MORENO

Het monument van Mariano Moreno bevindt zich op het Plaza Mariano Moreno. Het werd ingehuldigd op 1 oktober 1910. Het standbeeld werd ontworpen door Miguel Blay y Fábregas (1866-1936). Mariano Moreno (1778-1811) was een advocaat, journalist en politicus die een doorslaggevende rol gespeeld in de mei-revolutie, die heeft geleid tot de verklaring van de onafhankelijkheid van Argentinië. Moreno was een secretaris in de eerste junta die de onderkoning van Spanje verving. Hij onderdrukte de opstand van Santiago de Liniers in Córdoba en organiseerde de bevrijdende expeditie naar Alto Perú.

MONUMENTO JOSÉ MANUEL ESTRADA

Het monument van José Manuel Estrada werd ingehuldigd op 11 november 1947 op het Plaza Lorea. Het werd gemaakt door de beeldhouwer Héctor Rocha, die ook het standbeeld van Generaal Manuel Belgrano op de Plaza Manuel Belgrano heeft gemaakt. José Manuel Estrada (1842-1894) was een historicus, journalist en publicist en een belangrijke katholieke intellectueel en politicus in Buenos Aires in de tweede helft van de 19de eeuw.