De immigratie met name uit Spanje en Italië, heeft in Argentinië een volk voortgebracht dat bijna allemaal van Europese afkomst is. In de koloniale periode kwamen de Spaanse ontdekkingsreizigers en kolonisten echter een aantal inheemse volkeren tegen. Onder deze waren de Diaguita van het Andes-Noordwesten, een in de stad wonende landbouwers die na de verovering gedwongen werden te werken. Ze werden door de Spanjaarden in kleine groepen verdeeld en naar het werk gestuurd in Peru en het Río de la Plata gebied. In de Mesopotamische gebieden werden de Guaraní ook gedwongen om te werken.

De meeste andere Argentijnse indianen waren jagers en verzamelaars die de Spanjaarden hardnekkig bevochten, maar uiteindelijk werden uitgeroeid of verdreven. In de Gran Chaco leefden de Guaycuruan sprekende volkeren. De Araucanian indianen reisden over de bergen vanuit Chili en overvielen de Spaanse nederzettingen in de zuidelijke Pampa's tot de verovering van de woestijn in de jaren 1870. Een andere Pampas-indianenstam was de Querandí , die in de regio Buenos Aires woonde. In Patagonië was de grootste groep de Tehuelche , en op Tierra del Fuego de Ona .

De bevolking tijdens de koloniale periode in 1810 wordt geschat op meer dan 400.000 mensen. Waarvan zo'n 30% indianen, hun aantal was drastisch vermiderd want hun aantal werd in de pre-Columbiaanse tijd geschat op zo'n 300.000. Tien procent van het totaal bestond uit tot slaaf gemaakte Afrikanen of hun nakomelingen die via Buenos Aires het land waren binnengesmokkeld en er was een grote groep mestiezen (Europees en Indiaans gemengd). Europese afstammelingen waren in de minderheid.

De grote golf van Europese immigratie na het midden van de negentiende eeuw vormde het hedendaagse etnische karakter van Argentinië. De Indianen en mestiezen werden voornamelijk naar de Andes-provincies verdreven. Sinds die tijd zijn mestiezen uit Chili, Bolivia en Paraguay talrijk gegroeid in aangrenzende regio's, maar pas sinds het einde van de twintigste eeuw is er aanzienlijke immigratie vanuit Paraguay en Uruguay naar de stedelijke gebieden van Argentinië.

Bijna de helft van de Europese immigranten in de late negentiende en vroege twintigste eeuw was Italiaans en ongeveer een derde was Spaans. Immigranten kwamen ook uit Frankrijk , Polen , Rusland , Duitsland en Groot-Brittannië. In 1869 maakte de in het buitenland geboren bewoners zo'n 12% van de bevolking uit; dit groeide tot ongeveer een derde in 1914 en in grote steden waren de immigranten in de meerderheid. Na de Tweede Wereldoorlog kwam er een nieuwe immigratiegolf van voornamelijk economische vluchtelingen; hieronder ook enkele honderden Nederlandse boerenfamilies. Toen de immigratie later in de twintigste eeuw minder werd, nam het aandeel in het buitenland geboren Argentijnen af.

De Italiaanse invloed op de Argentijnse cultuur werd de belangrijkste van elke immigrantengroep en het Italiaans wordt nog steeds veel gesproken in Buenos Aires. Andere grote buitenlandse invloeden zijn afkomstig van Spaanse en Poolse immigranten. Kleinere groepen hebben echter ook opmerkelijke bijdragen geleverd. Vooral het Britse kapitaal en management bouwden spoorwegen en creëerden de vleesverwerkende industrie; de Britten lieten een relatief kleine maar invloedrijke gemeenschap achter. De Duitsers vestigden boerennederzettingen en coöperaties; de Fransen hebben hun wijnbouwexpertise ingebracht en de Japanners investeerden in zaken, net als de Syriërs en de Libanezen.

De kinderen van immigranten identificeerden zichzelf snel als Argentijnen, dus de mensen werden niet verdeeld in antagonistische etnische groepen. Maar de Argentijnse samenleving ontwikkelde een serieuze scheiding tussen het landelijke binnenland en de stedelijke kust. De plattelandsbevolking nam aanstoot aan de rijkdom, politieke macht en culturele affecties van de porteños , de 'mensen van de haven' in de regio Buenos Aires en veel porteños beschouwden de bewoners van het binnenland als onwetende boeren. Deze tegenstelling raakte diep geworteld in de politiek van het land.

Door de economische problemen zoeken veel Argentijnen hun heil in andere landen, onder andere Spanje, Italië en de Verenigde Staten. Men schat dat er op dit moment ongeveer 700.000 Argentijnen in het buitenland wonen.

SAMENSTELLING BEVOLKING NAAR AFKOMST

De meeste Argentijnen zijn al lang een mix van verschillende afkomst. Op dit moment is nog zo’n 13% van de bevolking in het buitenland geboren. In 2019 telde Argentinië zo'n 45 miljoen inwoners. waarvan 92% woont in de grote steden. Buenos Aires is de grootste stad met 3 miljoen inwoners en het stedelijke gebied telt 15 miljoen inwoners. Dat is 33% van de gehele bevolking en in de provincie Buenos Aires woont 40% van alle Argentijnen.

INWONERS ARGENTINIË

STEDEN MET MEER DAN 400.000 INWONERS