VOLKSLIED

Himno Nacional Argentino is geschreven door Vicente López y Planes en de muziek is gecomponeerd door Blas Parera. Het is het volkslied van Argentinië sinds 1813. Het heeft in de loop van de geschiedenis meerdere namen gekend: oorspronkelijk heette het Marcha Patriótica (Patriotische mars), daarna Canción Patriótica Nacional (Nationaal Patriotisch Lied) en ook wel Canción Patriótica. De huidige naam heeft het in 1847 gekregen.

CONSTITUTIE

Argentinië is een federale unie van 23 provincies en een federaal hoofdstedelijk district, de stad Buenos Aires. De provincies zijn onderverdeeld in kleinere eenheden die departementos worden genoemd. Er zijn 396 departementen in Argentinië. De provincie Buenos Aires is verdeeld in partidos een bestuurlijke laag onder de provincie. Er zijn 134 partidos in de provincie Buenos Aires. De nieuwe grondwet van 1994 verleent de provincies een grotere autonomie. Het federalisme kwam pas naar Argentinië na een lange strijd tussen voorstanders van een centrale regering en voorstanders van de provinciale belangen. De grondwet van 1853 was gemodelleerd naar die van de Verenigde Staten . De in 1994 afgekondigde grondwet voorziet in opeenvolgende presidentiële voorwaarden (die voorheen niet waren toegestaan), maar weinig andere wijzigingen onderscheiden deze van het document uit 1853. In zijn grotendeels originele vorm heeft de grondwet Argentinië gesteund met op de vorm van een republikeinse, representatieve en federale regering.

De uitvoerende macht ligt in het kantoor van de president, die wordt verkozen met een vice-president voor een termijn van vier jaar (slechts twee termijnen kunnen opeenvolgend zijn). De president is opperbevelhebber van de strijdkrachten en benoemt alle civiele, militaire en federale gerechtsdeurwaarders, evenals de chef van het kabinet van ministers, het orgaan dat toezicht houdt op de algemene administratie van het land. De president zetelt in het Casa Rosada. De Argentijnse wetgever of het Nationaal Congres bestaat uit twee huizen: een Senaat met 72 zitplaatsen en een Kamer van Afgevaardigden met 257 zitplaatsen. De Senaat, waarvan de leden worden gekozen voor een periode van zes jaar, bestaat uit drie vertegenwoordigers van elke provincie en de federale hoofdstad. De Kamer van Afgevaardigden, waarvan de leden worden gekozen voor een termijn van vier jaar, wordt verdeeld naar bevolking. Om de twee jaar worden er verkiezingen voor een derde van de senaatszetels en de helft van de zetels van de Kamer. Er bestaat stemplicht voor alle burgers van 18 tot 70 jaar. Vanaf 2013 kregen de 16- en 17-jarigen de mogelijkheid om te stemmen.

Elke provincie heeft zijn eigen regering, met uitvoerende , wetgevende en gerechtelijke afdelingen die vergelijkbaar zijn met die van de federale regering. De provincies behouden alle bevoegdheden die niet specifiek zijn voorbehouden aan de federale regering in de grondwet. De lokale overheid werd in 1966 vernietigd en in 1973 hersteld, maar in 1976 weer overgenomen door de militaire dictatuur. Met het herstel van het constitutionele bestuur in 1983 hebben de provincies en gemeenten opnieuw het gezag van het lokale bestuur. Op provinciaal niveau kiest elke provincie zijn eigen gouverneur. Gemeentelijke overheden verschillen in structuur, maar veel steden hebben gekozen burgemeesters. De leidinggevende (jefe de gobierno) van Buenos Aires wordt rechtstreeks gekozen voor een termijn van vier jaar en komt in aanmerking voor onmiddellijke herverkiezing.

Politiek proces

Het politieke partijsysteem in Argentinië is instabiel geweest, vooral sinds het midden van de twintigste eeuw, met tal van partijen die zich vormden, deelnamen aan verkiezingen en uiteenvallen naarmate er nieuwe facties ontwikelden. Onder de grote partijen zijn de Radical Civic Union (Unión Cívica Radical; UCR), een centristische partij met gematigde linkse neigingen; deJusticialist Party (Partido Justicialista; PJ), beter bekend als de Peronistische partij (voor de oprichter, voormalig president Juan Perón), van oudsher nationalistisch en pro-arbeid, maar ondersteunend voor het neoliberale economische beleid in de jaren negentig (het splitste zich in twee facties vóór de Verkiezingen van 2005: het Front for Victory (Frente para la Victoria; FPV) en de federale peronisten; het Front for a Country in Solidarity (Frente del País Solidario; Frepaso), een gematigde linkse groepering van dissidente peronisten; en de Unie van het Democratisch Centrum (Unión del Centro Democrático; UCD of UCéDé), een traditionele liberale partij. De PJ heeft de regering grotendeels gecontroleerd sinds de burgerregering begin jaren tachtig werd hersteld, met name onder president Carlos Menem in de jaren negentig. Frepaso werd in 1994 opgericht door het linkse brede front, de christen-democratische partij en andere groepen; drie jaar later vormde het een alliantie met de UCR en in 1999-2001 vormde het de regering.

De nationale kieswet bepaalt dat 30 procent van de kandidaten die door politieke partijen voor een gekozen ambt worden voorgesteld, vrouwen moeten zijn. Ongeveer een vierde van de leden van de Kamer van Afgevaardigden is vrouw, maar de Senaat blijft overwegend mannelijk. 

De rechten van vrouwen zijn tot stand gekomen door middel van een reeks wetgevingsbesluiten die het recht garanderen om te stemmen , te werken en gelijke beloning te ontvangen voor gelijk werk en om op voet van gelijkheid te staan ​​in een huwelijk, ook over het gezag van de kinderen. In 1985 werd het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie tegen vrouwen geratificeerd, en in 1991 werd de Coördinerende Raad voor het overheidsbeleid voor vrouwen opgericht om ervoor te zorgen dat het werd nagekomen. Afdelingen voor vrouwenzaken opereren binnen veel federale en lokale instanties en in instellingen zoals vakbonden.

JUSTITIE

Het Argentijnse gerechtelijk apparaat is verdeeld in federale en provinciale rechtbanken. De negen rechters van het federale hooggerechtshof worden door de president benoemd met goedkeuring van de senaat. De rechters van de lagere federale rechtbank worden voorgedragen door een raad van magistraten en gekozen door de president. Bij de hervormingen die in de jaren negentig waren begonnen, werden langdurige problemen als inefficiëntie, corruptie en openstaande vacatures aangepakt. Er zijn federale hoven in Buenos Aires en andere grote steden. De provinciale justitie systeem omvat hooggerechtshoven, hoven van beroep, rechtbanken van eerste aanleg en de raadsheren van de vrede.

De rechterlijke macht is bekritiseerd als inefficiënt en staat open voor politieke invloed, ondanks recente hervormingen. Onder de hardnekkige problemen die worden aangehaald, zijn willekeurige arrestaties, langdurige voorarrest en zware omstandigheden in de gevangenis. Sinds de jaren tachtig is er echter steeds meer aandacht gekomen voor gevallen van mensenrechtenschendingen . De regering heeft sinds 1993 een ombudsman voor gevangenissen aangewezen om de omstandigheden te bewaken en gevangenishervormingen aan te bevelen.

Het nationale gevangenissysteem wordt geleid door het ministerie van Justitie. Er zijn ook aparte provinciale gevangenissen. Het aantal gevangenen in Argentinië is in de jaren negentig sterk gestegen, van ongeveer 21.000 tot bijna 40.000, of tot wel 58.000 volgens sommige schattingen. De mate van opsluiting nam ook snel toe. Gedetineerden in voorarrest vormen meer dan de helft van de gevangenispopulatie.

Veiligheid

Het leger is van oudsher een factor in het politieke leven van Argentinië en het land heeft verschillende periodes van militair bewind meegemaakt, waaronder 1976–1983. Sindsdien zijn de jaarlijkse militaire uitgaven echter gedaald tot slechts een klein deel van het BBP . Van de ongeveer 70.000 actieve militairen in het leger, de marine en de luchtmacht zit ongeveer driekwart van het totaal in het leger. De kustwacht biedt veiligheids- en reddingsdiensten en er is ook een paramilitaire Gendarmería Nacional met 18.000 leden onder leiding van het ministerie van Binnenlandse Zaken, inzetbaar voor zowel nationale als internationale veiligheidsfuncties. Argentinië heeft troepen gestuurd naar VN-missies in Cyprus, Irak, Koeweit, Servië en Montenegro en heeft ook waarnemers geleverd op een aantal andere locaties. Argentinië heeft ook een federale politiemacht die onder toezicht staat van de president via de minister van Binnenlandse Zaken.

PROVINCIES